Pesten veranderd niet wie ik ben.
8 jaar lang heeft Sophie te maken gehad met ernstige mate van pesten. Buitensluiten, kleineren, grappen maken, liep uiteindelijk uit tot mishandelen.
Sophie verloor haarzelf, door alle pijnlijke woorden, blauwe plekken en littekens wist ze niet meer wie ze was en ontwikkelde ze CPTSS en mentale problemen. Hoe heeft zij zichzelf, de veerkracht en motivatie voor het leven weer teruggevonden.
Het taboe op pesten is groot, vertellen dat je wordt gepest, wordt bijna niet gedaan. Wat nou als het nog erger wordt en als mensen het niet begrijpen.
In deze lezing zal ik mijn eigen ervaringen delen en praktische voorbeelden geven. Door de impact van pesten te laten zien en uit te leggen, maken we het taboe kleiner. Praten over pesten is het belangrijskte en dat zal in deze lezing ook plaatsvinden. Door met elkaar in gesprek te gaan, naar elkaar te luisteren, creëren we hopelijk nog meer inzicht in pesten en maken we het taboe kleiner.
Aan het einde van de lezing zullen we doormiddel van 'over de streep' ingaan op de invloed en impact van het pesten en ontwikkelen we meer veiligheid.
De duur van de lezing zal afhankelijk zijn van de inhoud en doelgroep.
Contactformulier
Vul het onderstaande formulier in om contact op te nemen met de spreker. Je kunt normaal gesproken binnen enkele dagen een reactie verwachten.
Sophie Schuurman (1999) valt, staat op, valt opnieuw en staat nog sterker op.
Sophie werd op school heftig gepest en had haar coming-out in het laatste jaar van de middelbare school. Jarenlang had ze het gevoel nergens bij te horen, voelde ze zich eenzaam en werd haar vaak de deur gewezen. Sophie verloor zichzelf en wist niet meer wie ze was en welke kant ze op wilde in de toekomst.
Door meningen van anderen, hoogsensitiviteit, onzekerheid en trauma's kreeg Sophie mentale problemen, ze vocht tegen anorexia, depressies, borderline, CPTSS en suïcidaliteit. Sophie heeft veel behandelingen, therapieën en opnames gehad, vaak liep ze aan tegen onbegrip in de zorg.
Sophie heeft jarenlang tegen haarzelf en haar omgeving gevochten, heeft vaak haar leven willen beëindigen, maar toch heeft ze altijd de moed en drive gehad om door te gaan met leven en om een mooie toekomst tegemoet te gaan, hoe heeft zij deed gedaan en hoe hield zij hoop in deze zware tijd.
Het taboe op mentale problematiek is groot, bij familie, vriendinnen en zelfs in de zorginstellingen. Door praktische voorbeelden te geven, kan hier een beeld van worden gevormd. Ze deelt haar ervaringen over onbegrip en taboe in de zorg en de dingen waar ze vaak tegenaan liep, hopelijk met als doel het taboe te doorbreken en begrip te creëren.
Sophie werkt nu zelf als verpleegkundige in de zorg en ziet nu de zorg van de andere kant, wat voor verschillen ziet zij en hoe zou de zorg nog meer cliëntgericht kunnen werken.
Laat de artiest weten wat je van de voorstelling vond en schrijf een recensie!